سلطان‌بانو

Thursday, June 14, 2007

● چند ماهی میشه که تغییرات کوچیکی توی عادت غذاییم ایجاد کرده ام و احساس راحتی و نشاط بیشتری می کنم.
اطلاعاتی رو از کتاب فردی بنام جمشید خدادادی گرفتم که بنظرم بیراه نبوده (هرچند كه جهان بيني و بخشي از تفكراتشو اصلاً قبول ندارم) و اینجا می نویسم شاید به درد شما بخوره. نکته ها دربارهء ماست، چای، رب گوجه فرنگی و مرغ ماشینیه. یه کم طولانی شده ولی شاید به خوندنش بیارزه.
1- ماست زیاد: ماست یه ماده غذایی است که بیش از حد درباره منافع آن تبلیغات صورت گرفته است در حالیکه مستحق آن نیست. مثلا گفته می شود ماست عمر انسان را طولانی می کند، پوکی استخوان را از بین می برد و یا به انسان آرامش می دهد و ... چرا اینقدر درباره ماست تبلیغات شده و چه کسانی تبلیغ کرده اند؟
ماست را بیشتر غربی ها تبلیغ کرده اند و این به این خاطر است که اکثر انان مبتلا به بیماری کلیت روده یا به قول بوعلی سینا قلنج روده هستند. ماست به خاطر داشتن "فرمان" از اسهال جلوگیری و روده را ضدعفونی می کند. بنابراین مصرف زیاد ماست موجب یبوست می شود و این امر خود باعث اختلالات عصبی در انسان می شود. یبوست باعث بوجود آمدن سم پتومایین در روده می شود.
ماست به دلیل داشتن PH پایین و در واقع اسیدی بودنش برای مغز و اعصاب مضر است و در بدن ایجاد اسیدوز می کند و برای کسانی که طبع سرد و PH پایینی دارند بسیار مضر است. افرادی که دچار صرع هستند، افرادی که دچار بیماری های رماتیسم، آرتریدروماتویید و آرتروز هستند و بخصوص افرادی که بیش از حد عرق می کنند نباید به طور کلی ماست مصرف کنند.
یکی دیگر از علتهای مهمی که نباید در مصرف ماست زیاده روی کرد اینست که در بدن انسان دو نوع باکتری وجود دارد: باکتری های هوازی و باکتری های بی هوازی. باکتری های هوازی بر اثر متابولیسم تولید اسید اوریک می کنند و باکتری های بی هوازی بر اثر متابولیسم تولید اسید لاکتیک می کنند. ماست علاوه بر اینکه PH پایینی دارد، مملو از اسید لاکتیک است (25درصد ماست اسید لاکتیک است) و فعالیتهای نرون های مغزی را کاهش می دهد. در واقع خوردن ماست یعنی کمک کردن به باکتریهای بی هوازی و ایجاد اسیدوز در بدن و تاثیر منفی گذاردن بر روی اعصاب مرکزی و تخریب مغز و اعصاب. کسانی که بیش از حد متعارف ماست مصرف می کنند دچار سنگ های کلیوی و بدتر از آن دچار توده های کلسیومی خطرناک در مغز و نیز دچار آرتروز و فتق دیسک می شوند. علاوه بر این افرادی که از طبع سرد برخوردارند بر اثر زیاده روی در مصرف ماست دچار بیماری صعب العلاج ام اس می شوند.کسانی که زیاد ماست می خورند دچار بیماری های کبدی می شوند و زیاد عرق می کنند و عرق بدنشان بدبو است. افرادی که چنین مشکلی دارند نباید مطلقا ماست و چای مصرف کنند.
استفاده مداوم از ماست موجب پوکی استخوان, خارپاشنه و رشد استخوان دنبالچه و بروز اختلالات PH خون می شود. شب ادراری در کودکان، سرعت انزال در آقایان و دردهای پریود در خانمها از دیگر عوارض مصرف زیاد ماست است. اسید لاکتیک موجود در ماست موجب جذب زیاد کلسیم در بدن و باعث رسوب آن در مفاصل می شود. 32 بیماری در اثر مصرف مدام و زیاد ماست در انسان ایجاد می شود که بیان آنها از حوصله این نوشته خارج است.
2- چای: چای گیاهی است که پنج هزار سال قبل توسط چینی ها شناخته شد و فعلا پرمصرف ترین گیاهی است که بین خانواده ها وجود دارد. از زمانی که چای کشت می شود تا زمانیکه از بین می رود, هیچ نوع آفتی به آن صدمه نمی زند و سم پاشی هم نمی شود و هیچ جانور گیاهخواری از برگ سبز آن استفاده نمی کند. تنها مصرف کننده چای در جهان انسان است! چای بخاطر داشتن تئین آرام بخش است و مقداری از خستگی را دفع و موجب هضم غذا می شود زیرا در اثر نوشیدن چای اسید معده زیاد ترشح می شود ولی در عوض موجب بیماریهای زیادی از جمله کم خونی, ناراحتی های قلبی و کلیوی، ناراحتی های پوستی, آرتروز, ریزش مو، حساسیت، زودرنجی، یبوست، داغ شدن کف پا و... می شود. (توضیح اینکه قهوه و نسکافه از چای مضرترند.)
3- رب گوجه فرنگی: رب اگر خانگی باشد به این دلیل که دست کم بیست ساعت می جوشد, غیر از اینکه خاصیتی از گوجه فرنگی را درخود ندارد مواد ظرفی که در آن پخته می شود (معمولا ظرفهای آلومینیومی) را هم به خود جذب می کند. به رب هایی که از بیرون تهیه می شوند هم مواد نگهدارنده ای بنام "استات سدیم" اضافه می کنند. مواد محلول در رب مثل آلومینیوم باعث کندی ذهن و شعور می شود. رب ماده ای آلرژی زا و فاقد ارزش غذایی و فرسوده کنندهء بدن آدمی است.در قدیم مردم رب را به روش آفتابی تهیه می کردند و یا گوجه فرنگی را خشک می کردند و به مرور زمان مصرف می نمودند.
4- مرغ و تخم مرغ ماشینی امروزی: مرغ های ماشینی در فضای سربسته زندگی می کنند و مدام بیدار هستند. معمولا باید شب ها چراغ ها را خاموش کرد تا مرغ ها و جوجه ها استراحت کنند ولی در اکثر مرغداریها در طول شبانه روز چراغها را روشن می گذارند و جوجه ها را وادار به تغذیه می کنند. بیدار نگهداشتن مرغ ها در طول زندگی باعث می شود اسید لاکتیک فراوانی در بدن مرغ جمع شود. مصرف این مرغ ها اسید لاکتیک بدن انسان را نیز بالا می برد و در اثر بالا رفتن آنزیم LDH بدن، باعث مسمومیت می گردد.
در تغذیه مرغ ها از ویتامینهای مختلف, بی رویه استفاده می شود و همین امر موجب بدبویی گوشت مرغ می شود.
از داروهای آنتی بیوتیک مانند کلرامفنیکول استفاده می شود که عوارض خطرناکی برای مغز استخوان دارد (بیماریهای لوسمی). از نظر بهداشتی دو هفته قبل از کشتار مرغ مصرف انواع داروها باید قطع شود ولی معمولا این مساله رعایت نمی شود. در مرغداری های صنعتی روده و مدفوع مرغ های کشته شده را خشک کرده و آسیاب می کنند و دوباره به غذای مصرفی مرغ اضافه می کنند. همچنین ضایعات ماهی را حرارت زیاد داده و به غذای مرغ اضافه می کنند. از آنجا که این مواد دارای روغن های غیر اشباع شده است بر اثر حرارت بالای 150 درجه سانتی گرادبه مواد سمی تبدیل می شوند. گوشت مرغ برای افرادی که از درد استخوان رنج می برند مضر است چون حالت اسیدی دارد. هضم گوشت سفید بخاطر داشتن هسته های سلولی بزرگ برای بدن دشوار است. داروهایی که به مرغ داده می شود در تخم حیوان هم نفوذ می کند. بجای مرغ می توان از ماهی های تازه و میگو استفاده کرد.

|  ||  2:03 AM

 

This page is powered by Blogger. Isn't yours?